Katalog zbiorów biblioteki

Nikt z ludzi rządzących Polską przedwrześniowa nie zaznał goryczy przegrania, klęski w tym stopniu co Składkowski. Na głowę Składkowskiego spadł grad oskarżeń: od zdrady i tchórzostwa po napiętnowanie go jako kata rodaków i grabarza ojczyzny. Składkowski odważnie stawiał czoła pogardzie, wytrzymywał burze przeciw sobie, nie załamał się. Obdarzony talentem pisarskim szukał zapomnienia w piórze. Sięgnął do pogodnego dzieciństwa, chmurnej młodości, do Legionów, do uwielbianego Komendanta, do czasów kiedy na różnych wysokich stanowiskach państwowych służył ojczyźnie. W tych felietonach znalazł uspokojenie i... sławę świetnego felietonisty, najlepszego gawędziarza. Nigdy nie zapomniał jednak o oskarżeniach z przeszłości. Gdy zyskał pozycję znanego pisarza, przygotował w ostatnich latach przed śmiercią nową książkę pt.: Nie ostatnie słowo oskarżonego. Jest to próba pokazania subiektywnej prawdy sumienia człowieka, któremu historia wyznaczyła niewdzięczną rolę w chwili katastrofy dziejowej, a Składkowski wierzył, że ostatnie słowo należy do historii. Nie ostatnie słowo oskarżonego zawiera 35 artykułów, obejmujących działalność państwową Felicjana Sławoja Skladkowskiego, od pierwszych chwil odrodzonej Polski aż do katastrofy wrześniowej 1939 oraz jego osobiste wspomnienia z tamtego okresu.

Kluczem do zrozumienia niezwykłej popularności gen. Składkowskiego wydaje się być jednak nie tyle jego działalność czy orientacja polityczna, co dorobek pisarski. Próżno by szukać wśród polityków i wojskowych Polski Niepodległej kogoś, kto równie chętnie jak on chwytał za pióro, aby wyłożyć współczesnym i potomnym swoje racje.

Sensacja naukowa - nieznane fakty wychodzą na jaw!
Po prawie stu latach profesor Andrzej Nowak odkrywa nieznane dokumenty, z których wynika, że w 1920 roku europejskie mocarstwa były gotowe przehandlować Polskę w zamian za pokój z bolszewicką Rosją.
Upalne lato 1920 roku. Armie sowieckie stoją pod Warszawą, Polacy gotują się do bitwy ostatecznej. Na kongresie Międzynarodówki panuje triumfalny nastrój, wszak "po trupie białej Polski wiedzie droga do pożaru, którego płomienie ogarną świat". Przeciw pomocy dla Polski strajkują angielscy dokerzy, Czechosłowacja wykorzystuje okazję, by zająć Zaolzie. Sytuacja jest dramatyczna, ale Niemcy nie wyglądają na wystraszonych, bowiem sowieccy wysłannicy w Berlinie przekonują, że nie przekroczą ich granicy. Armia Czerwona oddaje Niemcom Działdowo.
Zachód występuje w obronie Polski, rokuje z Sowietami. Na konferencji w Spa jak zwykle oschły wobec Polaków Lloyd George wymusza na premierze Grabskim akceptację granicy na Linii Curzona. Każda cena jest warta pokoju, a w końcu Rzeczpospolita sama sobie winna. Każda cena jest warta przetrwania. A jaką cenę byli gotowi zapłacić nasi sojusznicy?
Pojęcie appeasementu jest powszechnie kojarzone z kapitulacyjną polityką względem Hitlera, której najbardziej haniebnym owocem było oddanie Niemcom Czechosłowacji. W swojej sensacyjnej pracy Andrzej Nowak używa tego terminu do opisania ściśle tajnych działań, które w 1920 roku państwa zachodnie podjęły wobec Polski. Opowiadająca o kulisach tych wydarzeń popularnonaukowa książka stanie się wydarzeniem na rynku książki historycznej.

To się wydarzyło 100 lat temu... Jak wówczas żyli nasi pradziadowie? Z jakimi wyzwaniami u progu niepodległości musieli się zmierzyć? Jakie zadania ich czekały w dziedzinach takich jak: prawo, transport, kultura, religia, zdrowie i oczywiście polityka. Co działo się w największych miastach: Lwowie, Wilnie, Warszawie, Krakowie, Poznaniu? W dwudziestu dziewięciu rozdziałach będących odrębnymi esejami autor przybliża zagadnienia ważne w pierwszych miesiącach i latach niepodległej Polski. Poznajemy życie codzienne naszych rodaków, nowe polskie uczelnie, organizacje kobiece, stowarzyszenia, salony literackie. Autor kreśli portrety pierwszych reprezentantów narodu w Sejmie Ustawodawczym oraz najważniejszych postaci niepodległej Polski. Mimo licznych trudności były to lata fascynujące. Rok 1918 to początek krótkiego okresu polskiej niezależności, który może stanowić dla nas wszystkich inspirujący punkt odniesienia. Był to bowiem czas, jedyny między XVIII wiekiem a rokiem 1989, w którym Polacy sami budowali podwaliny swego życia zbiorowego. Nasi przodkowie byli wówczas tacy, jacy mogli i chcieli być, a dzień, w którym nadeszła niepodległość, trwale zapisał się w ich pamięci.